சாது சொன்ன இல்லற ரகசியம்

இதற்கான பதிலை நேரம் வரும்போது சொல்வதாக கூறினார், குரு.

அடுத்த சில தினங்களில், குரு அமர்ந்து தியானம் செய்து கொண்டிருந்த மரத்தில் இருந்த பறவை ஒன்று, அவரின் முன்பாக வந்து நின்றது. அப்போது குருவின் அருகில் சீடனும் இருந்தான்.

அந்த பறவை, "சுவாமி.. நான் இந்த உலகத்தை சுற்றிப் பார்க்க ஆசைப்படுகிறேன். அதன் முதல் கட்டமாக, கடலின் நடுவே ஆயிரம் காத தூரத்தில் அமைந்த ஒரு தீவை பார்க்க விரும்புகிறேன். அதற்கு ஒரு வழி சொல்லுங்கள்" என்று கேட்டது.

"உன்னால் அவ்வளவு தூரம் கடலின் மேல் பறக்க முடியாது. ஆனால் முயற்சி செய்வதில் எந்த தவறும் இல்லை. தாராளமாக பயணம் செய். ஆனால் ஒரு விஷயத்தை நினைவில் கொள். பயணத்தின்போது முதன் முறையாக உனக்கு சோர்வு ஏற்படும்போதே, நீ உடனடியாக புறப்பட்ட இடத்திற்ேக திரும்பி விட வேண்டும்" என்றார், குரு.

'சரி' என்று சொன்ன பறவை அங்கிருந்து புறப்பட்டது. ஒரு வாரத்திற்கு பிறகு பறவை திரும்பி வந்தது. "சுவாமி.. கடலின் மேல் பறந்து கொண்டிருந்தபோது, 200 காத தூரத்தில் சோர்வடைந்தேன். அதனால் நீங்கள் சொன்னபடி திரும்பி விட்டேன். கரைக்கு வந்ததும்தான் தெரிந்தது, நீங்கள் சொன்னபடி திரும்பியிருக்கா விட்டால் கடலில் விழுந்து இறந்திருப்பேன். இருந்தாலும் என்னுடைய முயற்சியை தொடர விரும்புகிறேன்" என்றது.

அதைக் கேட்ட குரு, "சரி.. அப்படியானால் இந்த முறை உன்னுடைய துணையை அழைத்துச் செல். ஆனால் இந்த முறை நீங்கள் இருவரும் இரண்டாவது முறையாக சோர்வடையும் போது, உடனடியாக கரைக்கு திரும்பிவிட வேண்டும்" என்றார்.

அதன்படியே தனது துணையுடன் பயணத்தைத் தொடர்ந்தது பறவை. இரண்டு வாரங்கள் கழிந்து, இரண்டு பறவைகளும் திரும்பி வந்தன. "சுவாமி.. எங்களால் 400 காத தூரம்தான் கடலின் மேல் பறக்க முடிந்தது. நீங்கள் சொன்னபடி இரண்டாவது முறை சோர்வடைந்ததும் திரும்பிவிட்டோம். மீண்டும் ஒரு முறை முயற்சி செய்ய எங்களுக்கு உதவுங்கள்" என்று கேட்டது பறவை.

"சரி.. இந்த முறை நீங்கள் உங்களுடன் ஒரு குச்சியை எடுத்துச் செல்லுங்கள். சோர்வு ஏற்படும் போது, இந்தக் குச்சியை கடல் தண்ணீரின் மீது போடுங்கள். அது மிதக்கும். அந்தக் குச்சியின் மீது அமர்ந்து ஓய்வெடுங்கள். களைப்பு தீர்ந்தவுடன் மீண்டும் குச்சியோடு பறந்து செல்லுங்கள். இப்படியே சோர்வடையும் போது ஓய்வெடுத்துக் கொள்ளுங்கள்" என்று யோசனை சொன்னார் குரு.

இந்த முறை குச்சியோடு சென்ற பறவைகள், இரண்டு மாதங்களுக்குப் பிறகு சாதுவிடம் திரும்பி வந்தன. "சுவாமி.. உங்கள் ஆசியால், நாங்கள் ஆயிரம் காத தூரத்தில் உள்ள தீவை சுற்றிப் பார்த்தோம். வழியில் சோர்வடையும் போதெல்லாம், குச்சியை கடலில் போட்டு ஓய்வெடுத்தோம்" என்றது பறவை.

"நல்ல விஷயம். ஆனால் குச்சி உங்களுக்கு சுமையாக இல்லையா?" என்று கேட்டார் குரு.

அதற்கு அந்தப் பறவை "சில நாட்கள் குச்சியை தனித்தனியே சுமந்து பறந்தோம். சில இடங்களில் சேர்ந்தே சுமந்தோம்.

அப்போதெல்லாம் அது எங்களுக்கு சுமையாகவே இருந்தது. பல இடங்களில் எங்களுக்குள்ளே சண்டையும் வந்தது. ஆனால், கடலில் குச்சியை போட்டு அதில் நாங்கள் ஓய்வெடுக்கும் போதுதான், குச்சியை நாங்கள் சுமக்கவில்லை. குச்சிதான் எங்களை சுமக்கிறது, காப்பாற்றுகிறது என்ற உண்மை புரிந்தது" என்று கூறிய பறவை அங்கிருந்து பறந்தது.

இப்போது தன்னுடன் இருந்த சீடனிடம், "பறவை சொன்னதை கேட்டாயா? இல்லறத்தின் ரகசியம் பற்றி கேட்டாயே.. அதற்கான பதில் அதில்தான் இருக்கிறது. பறவை முதலில் தனியாக பறந்த போது எளிதில் சோர்வடைந்தது. இரண்டாவது முறை அதிக தூரம் பறக்க முடிந்தது. அதற்கு காரணம் அதன் 'துணை'. ஆனாலும் இருவராலும் இலக்கை அடைய முடியவில்லை. அவர்கள் இலக்கை அடைய குச்சி என்ற கருவி அவசியமானது. அந்தக் குச்சி அவர்களுக்கு சுமையானது, சண்டையை உருவாக்கியது, ஓய்வை கொடுத்தது. இறுதியில் இலக்கை அடையவும் உதவியது.

பறவைகளுக்கு குச்சியைப் போலத்தான், மனிதர்களுக்கு 'இல்லறம்' ஒரு கருவியாக இருக்கிறது. சம்சாரம் என்னும் பிறவிக் கடலை கடக்க, அந்த கடலில் குதிக்க வேண்டியதில்லை, நீந்த வேண்டியதில்லை. 'இல்லறம்' என்ற குச்சியின் உதவியால் மிதந்தே கடக்கலாம். அதே நேரம் கணவனும், மனைவியும் சேர்ந்து இல்லறத்தை வழிநடந்துவதாக ஒரு தோற்றம் தென்பட்டாலும், உண்மையில் இல்லறமே அவர்களை வழிநடத்துகிறது. அதுவே இல்லற ரகசியம்" என்றார், குரு.