தமிழ்ப் பண்பாடு: விட்டுக்கொடுக்காத உறவு பட்டுப்போகாத பாசம்

தமிழர்களின் ஒவ்வொரு பழக்க வழக்கத்தையும் ஆராய்ந்தால் அதில் பண்பாடு, பாரம்பரியம், கலாசாரம் நிறைந்து இருப்பதை காணலாம். ஒவ்வொரு விழாக்களிலும் குடும்ப உறவுகளுக்கு அதிக முக்கியத்துவமும், மரியாதையும் கொடுக்கின்றனர். தாய்-தந்தை, அண்ணன், தம்பி, அக்காள், தங்கை, அத்தை, மாமா உள்பட அனைத்து உறவுகளுக்கும் உரிய இடம் அளிக்கப்படுகிறது.

ஒரு பெண் திருமணமாகி, கணவர் வீட்டுக்கு சென்று விட்டால், அதோடு அவளை மறந்து விடுவது இல்லை. பண்டிகை, திருவிழாவுக்கு பிறந்த வீட்டுக்கு அழைத்து வருகின்றனர். மணமாகி சென்றாலும் பெண்ணுக்கு குடும்பம் ஆதரவாக இருக்கிறது என்பதை, அவளின் கணவர் வீட்டினருக்கு புரிய வைக்கும் வகையில் அது அமைகிறது. அது பெண்ணுக்கும் தன்னம்பிக்கையை அளிக்கும்.

திருமணம், வளைகாப்பு, குழந்தை பிறப்பு, காதுகுத்து, மஞ்சள் நீராட்டு, திருமணம் என அடுத்தடுத்து நடைபெறும் அனைத்து நிகழ்ச்சிகளிலும் பிறந்த வீட்டின் சொந்தங்கள் கூடி மகிழ்வார்கள். அதற்கு ஏற்றார்போல் நமது பெண்களும், உடன்பிறந்த அண்ணன், தம்பிகளை கணவரிடமோ அல்லது கணவரின் வீட்டாரிடமோ ஒருபோதும் விட்டுக் கொடுப்பதில்லை.

இதற்காக சில சீர்வரிசைகளை அண்ணன், தம்பிகள் மறந்தாலும் பெண்கள் கேட்டு வாங்கி விடுவார்கள். அதைப்பற்றி பிறர் தவறாக பேசினாலும், அது தனது உரிமை என்று நியாயப்படுத்தி விளக்குவார்கள். அதன்மூலம் குடும்ப உறவுகள் துண்டாகி விடாமல், தொடர்வதற்கு பெண்கள் இணைப்பு பாலமாகவே இருக்கின்றனர்.

பெண்ணின் வாழ்வில் முக்கியமான நிகழ்வு குழந்தைப் பிறப்பு. அப்போது அவள் தனது தாய் வீட்டில் இருக்க வேண்டும் என்றே நினைப்பாள். இதனால் பிறந்த வீட்டு சொந்தங்கள் அனைத்தும் அங்கே இருப்பார்கள் என்பது அனைவரும் அறிந்ததே. குழந்தை பிறந்த உடன் முதலில் தெரிவிக்க வேண்டிய நபர்களில் தாய்மாமனும் ஒருவர். அதனால் புதிய வரவான குழந்தையின், பச்சிளம் பருவத்தில் இருந்தே தாய்மாமன் உறவு தொடங்கி விடுகிறது.

தாய் மாமன் உறவு என்பது ஆழமான உறவாகும். அது குழந்தையின் தாயை பொறுத்தே அமையும். தாய் மாமன் உறவு என்றால் பிறந்த குழந்தைக்கு மோதிரம், தங்க சங்கிலி வாங்கி அணிவிப்பார்களே அதுதானே என நினைக்கலாம். உறவுகள் பலமாக தங்கம் ஒரு பொருட்டே அல்ல. அப்படி வேறு என்ன தாய்மாமன் சீர் பச்சிளம் குழந்தைக்கு கிடைக்கும்? அது வேறு ஒன்றும் இல்லை. குழந்தைக்கு தொட்டில் கட்டும் வழக்கம் தான்.

இப்போதெல்லாம் இரும்பு கட்டில், மர தொட்டில், ஸ்பிரிங் தொட்டில் என பல வந்து விட்டன. சில வீடுகளில் தொட்டிலே இல்லை. முன்பெல்லாம் வெள்ளை கயிறு, பல வண்ணங்களுடன் கூடிய தொட்டில் கம்பு, வெள்ளை வேட்டியில் கட்டப்படும் தொட்டில்களே அதிகம். இப்போதும் அதை பல இடங்களில் காண முடியும்.

இந்த தொட்டிலில் இருந்துதான் குழந்தைக்கும், தாய்மாமனுக்கும் இடையேயான பந்தம் தொடங்குகிறது. சகோதரிக்கு பிறக்கும் குழந்தைக்கு, குழந்தையின் தாய் மாமன் தொட்டில் எடுத்து கொடுக்க வேண்டும் என்பதை தொன்றுதொட்டு தமிழர்கள் கடைப்பிடித்து வந்துள்ளனர். இதை ஒரு சம்பிரதாயமாக இல்லாமல், உறவை பலப்படுத்த தமிழர்கள் ஏற்படுத்திய யுக்தி என்றே சொல்லலாம்.

குழந்தைக்கு தாய் மாமன் தொட்டில் கட்டுவதற்கு வேட்டி, தொட்டில் கம்பு, தொட்டில் கட்டும் கயிறு, வெள்ளிச் சங்கு முதல் குழந்தைக்கு தேவையான அனைத்து பொருட்களையும் வாங்கி கொடுப்பார். பிற பொருட்களை தான் மற்றவர்கள் வாங்கிக் கொடுப்பார்கள். தாய்மாமன் வாங்கி கொடுக்கும் வேட்டியில் முதல் தொட்டிலை கட்டுகிறார்கள் என்பது சிறப்பு அம்சம் ஆகும். தற்போதும் பல கிராமங்களில் அது கடைபிடிக்கப்படுகிறது. தாய்மாமன் தொட்டில் தரும்வரை குழந்தைக்கு வேறு தொட்டில் கட்ட மாட்டார்கள்.

குழந்தையின் தாய்மாமன் வேலைக்காக வெளியூருக்கு சென்று விட்டாலும், குழந்தையை பார்க்க ஒரு சில நாட்களில் வரவேண்டும் என பெரியோர்கள் அறிவுறுத்துவார்கள். சகோதரி தனக்கு கொடுத்த அன்பு, மரியாதையை அந்த குழந்தை மீது தனது கடைசி காலம் வரை தாய்மாமன் வைத்திருப்பான். ஒரு தொட்டிலில் உருவாகும் இந்த பந்தம், அந்த குழந்தையின் காலம் வரை நீடிக்க வேண்டும் என்பதே குடும்பத்தினரின் விருப்பமாகும்.

குடும்ப உறவுகள் விலகி விடாமல், காலம் காலமாக தொடர வேண்டும் என்பதற்காகவே முன்னோர்கள் இதுபோன்ற சில சம்பிரதாயங்களை வகுத்துள்ளனர். எனினும் பரபரப்பான இந்த உலகில் இந்த தொட்டில் பந்தம் எத்தனை பேருக்கு கிடைத்திருக்கும் என்று தெரியவில்லை.

தமிழர் பண்பாடு விளங்க, பாரம்பரியத்தை தொடருங்கள். அது உங்களுடைய உறவுகளை பலப்படுத்துவதோடு, உங்களின் பிள்ளைகளுக்கும் அந்த உறவுகளும், அதன் மூலமான உணர்வுகளும் தொடர்ந்து கிடைக்கும்.